conroboro

conroboro
cor-rōbŏro ( conr- ), āvi, ātum, 1, v. a., to strengthen or invigorate, to make strong, to corroborate (in good prose; most freq. in Cic.).
I.
Lit.:

(puerilis tua vox) se corroboravit,

Cic. Sest. 4, 10:

cum is jam se corroboravisset ac vir inter viros esset,

i. e. had become stronger, greater, was grown up, id. Cael. 5, 11; cf. id. ib. 17, 41; Suet. Tib. 11:

cerebrum,

Plin. 11, 37, 49, § 134:

stomachum,

id. 20, 23, 99, § 263:

torpentis membrorum partis,

id. 24, 4, 7, § 13:

militem opere assiduo,

Suet. Galb. 6:

palmitem,

Col. 4, 24, 10; cf. id. 4, 12, 2.—
II.
Trop.:

mens hominis usque eo philosophiam ipsam corroborat, ut virtutem efficiat, etc.,

Cic. Ac. 2, 10, 31:

virtutem,

id. Fl. 26, 63:

corroborare et confirmare ingenia,

id. Lael. 20, 74:

eloquentiae famam,

Tac. Or. 34:

conjurationem nascentem non credendo,

Cic. Cat. 1, 12, 30:

audaciam sceleratissimi hominis,

id. Mil. 12, 32.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”